Babıdağ Çalgıcıları

Evel zaman içinde galbır saman içinde; develer dellal, piriler beber iken; ben gocu bubamın beşiğine tangır tungur sallarıken; Süleman deye bi adamın bi boz eşşeyi varımış. Eşşekcez senilerce Sülemanın çuvallarına deymana götümüş getimiş emmi o gıda işin altındı hem güşden düşmüş hem bi de yaşlanmış. Süleman covuru da nacap olsa bu eşşeg gocadı iş görcek deyil deye “beslimiyem bali ben buna” deye düşünmüyü başlamış. Bunu annıyan eşşek “bene bu adamdan faydı yog, gaçem de Babıdağa gidem ooda düvünnede çalgıcılıg ederim beliki.” demiş almış semerine Sülemanı gopyorüyüvemiş.
Eşşek bööle deyip çıgmış yola, ırlana ırlana Babıdağın yoluna dutmuş. Yolda bi dene gocamış göpege ırasgelmiş. Göpekcez guvvatlı guvvatlı solug alcem deye uvreşip durumuş, bi yakıdan da çikin çikin ürüp durumuş. Bizim eşşek ”göpek gardeş demiş, neyi o o gada, canın çıkıvecek gibi durupban? Netdin de yoruldun o gıda? Hemdi neden ürüpban?” demiş. Göpekcez ağlımayı beyenimeye beyenimeye saabı olcek Faritdin efendinin kendine ne gıda çok çalışdırdıvına, ne gıda az yimek vedigine annatmış. “Faritdin efendinin etdigleri beg sinirimi dokandı, bene beg zor gelivedi de evden gaçagodum. Emmi hindi neede garın doyurcen deye gara gara düşünüpdurum” demiş. Boz eşşek “gafanı yorma göpek gardeş” demiş. “Ben Babıdağa gidipdurum ooda çalgıcı olcem, isdeyyosan sendi bene dakıl ben davul çalarım sen zurna, düvünnede çala oyna dururuz” demiş.
Göpekcik bu fikirden beg hoşleşmiş, ikisi bi yola çıkmışla yörüye yörüye Babıdağın yoluna dutmuşla. Yoldu belde yeecek bişey buluruz deye dikkatlı dikkatlı gidipdurularımış. Yiycek bulumamışla emme bi dene bisicik gömüşle. Bisicik sorudupduruymuş. “Noldu göze bisicik, o gıda sorudup durma, gararmak sene heş yakışmepba” demişle. Bisicik “ben gararmıyende kimne gararsın. Derdime ne siz sorun ne ben deyverem” demiş. Demiş emme genede deyvemiş ”gocadığımdan fari yakıleyceme zobanın dibindi yatıp durasım geliyo. Saabım olcek Emiraşa denen gocugarı beg galpsiz, nedeyse bene sudu boğup atçekdi, güş bela gaşdımdı gurtuldum, hindide nere gitsem deye garı garı düşünüyon” demiş. Bizim gafıdarla bisinin durumuna beg üzülmüşle “ sen ne gafeye dakıyon bizim oolan, gel bizile hepbaraba bondo guralım. Sendi dümbüleg çalasın” demişle. Bisinin sorudupduran suradına gün doğuvemiş. “Gelmiyen ne olsun” demiş, dakılmış bizimkennerin peşine.
Üş arkıdaş yoldu gideleriken cıyak cıyak bavıran bi foraz gömüşle. “A çil foraz ne oluppduru sene böle” demişle. Forazcık “soman gari arkideşle, husamdan gafılarım avrıyıpduru” demiş. “Saabımgil gonuşulaken duydum; bene kesceglerimişde arabaşı etceglerimiş, suyumuda pilav bişirceglermiş” deye başlamış bavırmeye. Bizim üç gafıdar “sen neyneyyon saabıngillere, biz bi bondo gurcez, sening sesindi beg guvvatlıyı benzee, sen bizile gel biz çalarız sendi sölesin” demişle. Foraz bu figre beg beyenmiş, dakılmış peşlerine. Hepbaraba dutmuşla Babıdağın yoluna.
Irlana sallana gitdiglerinden gece olası Babıdağı varımamışla, anca Mollamada yakınnaşabilmişle. Hu ormandı geciliyelim zabalı yolu devam ederiz demişle. Ormanı giresi anneçde, teee uzagda bi şavk gömüşle. Şavk bi gulübüden gelipduruymuş. Gulübenin camından bagmışlarımış ne gösünle; masanın üsdündü çeşid çeşid aşla, egmegle, böregle…yeyceglerin etrafındı da haydut gılıglı adamna vamış. Bizimkennerin avızlarının suyu agmış. “Bu haydutlara gorkudalım da gaçıralım” demişle. Eşşeg ön ayaglarına galdırmış pençireyi gomuş. Göpek onun depesini çıkmış. Göpeyin depesini bisi çıgmış. Foraz da uşmuş bisinin depesini gonmuş. Sona hepbaraba ünneri çıkdığı boydan başlamışla çıvrınmeye. Çıvrınmışla çıvrınmışla da pençiriden içeri dalıvemişle.
Haydutla çıvrınışlara duyasıya ne olduglarını bilimemişle. Evin içini fortlag girigodu sanmışla. Goşduru goşduru ormanın işine gaşmışla. Onna gaçası bizimkenne oturagomuş masıya. Gırılmış gibi vermişle yimişle masıdakınnara. Garınnnarı doyası şavkı burup uyumuşla. Eşşeg avlıyı, göpeg gapının ardını, bisi ocağın içini, foraz da yüsek bi yeri yatagomuş. Hepisi de ölü gibi uykuye dalmışla. Bu arıda evden gaçan haydutla evin şavkının sövündüğünü göresiyi eve döncek olmuşla. Haydutların başı çok cavır bi adammış, “durun” demiş, “hepbaraba gidem demiyelim, Umaa sen git, şavkı yakmıdan bakıve evin he yakasına, eyer fordlag gitdiyise o zuman bizi ıslıg öttür bizdi gelem” demiş.
Umaa denen çikin adam girmiş eve, bagmış hişbi yakıdan ses gelmepduru. Mutfağı girmiş, lambeye yaken bali deye düşünmüş. Bizim bisinin garannıgdı parlıyan gözlene ataş sanmasın mı? Gulaanın ardını gısdırdıvı çöpe bu ataşda dutuşdurmag isdemiş. Buna gören bisi adamın suradına galgımış, yüzüne bi dırnaglamış.
Adamın ödü sıdıyazmış, arkı gapıdan gaçanda gurtulen deye düşünmüş emmi ordu yatıpbatan göpeg saldıragomuş bu sefee. Adamın bacana hartdak ısırıvemiş. Adam ne olduğuna bilimemiş, avlıdan fızlı fızlı gaşmıya başlamış. Avlıda yatıpbatan eşşegde arkı bacaglarınnan bi çifti atmış buna. Bu arıdıda foraz ünü çıkdıvı boydan ötmiye başlamış. Umaa goşdur Allah goşdur arkideşlenin yanını gelmiş.
- “Evdi beg fena bi cadı oturupba, bene etmedigine gıt godu. Suradımı dovru tısladı da bene yoldu yığdı, sona gapıdı bi bekçisi va bacama yatıgan bıçaana sokuvedi, avlıdakı bekçisidi ayrı bi alem meşi zopasını belimi geçirdi” demiş. “Damdı da bas bas bavıran bi adamı va, anama sövdü. Bi dahı o evin yamecini bile vamayalım” deye eglemiş.
O günden keri haydutla evin yamecinden bilen geşmemişle. Bizimkenne de eve eyce bennenmiş. Babıdağı hilen gitmegden vazgeçmişle. “Bu yaşdan sona bidi çalgıcılıg mı etcez, hurdu avız dadınnan oturupduruz necep olsa bi yakeye gitmiyem” demişle. Ömür billah o evde mugluluk içindi yaşamışla.