postmodeen bi Sait Faik ö'küsü ‘Hişt, Hişt!’: Beni Bak Biyo, Beni Bak Biyo!

Yürüyübdurudum. Yürüyüb du’dukçuda açılıgoyodum. Evden gızgın çıgmışdım. Belkide dıraş bıçanga sinilenmişdim. Oluu, Olu! Mutlak gari dıraş bıçanga sinilengdim.
Otla’ yeşil, dengiz mavi, göğün başı gabag gibi parlayıb duru. Ülee!
Biri aka’mdan;
-Beni bak biyo, dedi.
Dönüb bagdım. Yolun gıyısındaki ba’mag gada devedikenleri, garabaşla erig dadında bene bagdıla. Dişlem gamaşdı. Yolda in cin top oynayıbbatı. Yapraglan arasından dengizi gö’düm. Gıvıra gıvıra yürümeme devam edeken:
-Beni bak biyo, dedi.
Üle akıdeş bu kim, bizim ovlan mı acıba? Olubili. Bizim ovlan senmin len? Deyibilidim, emmi başımı çevirib bakmag içimden heç gelmedi. Belki, beni bak biyo, diye öten bi guş va’dı ? Nebilem ben, bi yılan vaadı, tosbağa, it, olumaz mı birader, evrim geçimiişdi belkide, allah allah ya!
-Beni bak biyo! Dedi gine.
Naha gözün kör olmasın.
Yolun gıyısına otudum. Az ötübaşımda bi eşeg yayılıyo, o olmasın sakın? Yok gari deve! Eşeğin sesine heç benzimiyen bi ses;
-Beni bak biyo, beni bak biyo, dedi.
Rahmetli Hacıarif amcamın sesini benziyo eemi değil, gayibden sesle mi duyubbatım acıba? Tövbe, töbe, gocu rabbim sen aklıma göz gulag ol, üç kulfalla bi elham okudum.
Gıbradım, yolu goyuldum. A’şama gada beni bak biyo desin. Bu yaşda kafayı sıyımış ovlan dediddimem kendime! Saroş numarası yaparım ingücü, beni ne leen!
Beni bak ses, sen bene ben de sene, hadi bakem gari, hangi birimiz baskın çıkasa. Islıg çala’ gibi başladım bende, ga’şılıg ve’meğe.
Bidenbire, annacıma bi avratlan bi herif peydah oluvedi. Bene yol so’dula, dikine yürü gid…
Bi ihtiyar bahçesini belliyodu. Yanıbaşına gelince barıba:
-Merhaba akıdeşim, dedi.
-Ooo! Merhaba! Dedim.
Allah guvvet vesin, yumuldu gene işine. Beni bak biyo, dedim. Oralı olmadı. Bi daha, beni bak biyo, dedim. Gene sallımadı bene. Beni bak biyo leen!
-Buyur akıdeş, dedi.
-Bi şey demedim, dedim.
Avcunu tükrükleyib küreğinin sapına sıvazladı.
-Beni bak biyo, dedim gine.
Şaşkaloz, göğün yüzüne bagdı, guş sürülene bagdı, garib garib bene bagdı.
-Bu sene enginala nahal? Dedim.
-Heç eyi değil, dedi.
-Baglayı needcen?
-Daha e’ken, Allah bili.
Islıg çala’mış gibi ‘beni bak biyo’ dedim.
Bi havaya, bi etrafına bi de bene bagdı.
-Guşdu, guşduu, dedim. Hadi alahaısmarladıg!
İlli bi ses duyubbatı insanovlu, guşladan, bö’tü böcegden. Zati o sesi duymadın mı, bil gari sen tahtalı kövdesin. Onu göre gulagnı eyi aç, bak her bi ye’den sesle gelibduru.
Beni bak biyo! Beni bak biyo!